Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011
Κυριακή 5 Ιουνίου 2011
Από την επίσκεψη του σχολείου στο Λιμναίο Οικισμό,Ιούνιος 2011!!
Κυριακή 22 Μαΐου 2011
Επίσκεψη της Β΄ Τάξης στο εργαστήριο του κ.Τραϊαννού,Τοιχιό Καστοριάς,Μάιος 2011!!
Σάββατο 7 Μαΐου 2011
Παρασκευή 6 Μαΐου 2011
Πέμπτη 21 Απριλίου 2011
Τρίτη 19 Απριλίου 2011
Σάββατο 16 Απριλίου 2011
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
YouTube - ΠΑΣΧΑ ΜΕΓΑ !
ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ, ΟΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ ΤΟΙΧΙΟΥ, ΕΎΧΟΝΤΑΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
Δευτέρα 4 Απριλίου 2011
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
η διαχρονική αξία της Φυσικής Αγωγής
Σκληρή πραγματικότητα του νέου σχολείου και η διαχρονική αξία της Φυσικής Αγωγής, Τσάμη Βασίλειου
06/01/2011 - 13:15
H παχυσαρκία στις μικρές ηλικίες και η απομάκρυνση των παιδιών από το φυσικό περιβάλλον, κυρίως εξαιτίας των αλλαγών στη δομή της κοινωνίας και της διαμόρφωσης των σχολικών προγραμμάτων χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των παιδιών αποτελούν σοβαρά προβλήματα που αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά στο μέλλον θα διαδραματίσουν μείζονα ρόλο στη διαμόρφωση της σωματικής και ψυχοκοινωνικής υγείας του πληθυσμού.
Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δει το φως της δημοσιότητας, 4 στα 10 παιδιά κάτω των δέκα ετών είναι παχύσαρκα. Επιπλέον, στον ενήλικο πληθυσμό το 67% των ανδρών και το 48% των γυναικών έχουν βάρος πάνω από το φυσιολογικό.
Στην διαμόρφωση της δυσάρεστης κατάστασης την οποία αυτή τη στιγμή βιώνει σχεδόν ο μισός πληθυσμός της χώρας, παιδιά και ενήλικες, συνέβαλαν αποφασιστικά: Α. Oι αλλαγές στον τρόπο ζωής, έπαψε σήμερα να έχει θέση στη ζωή του ανθρώπου η άμεση επαφή με το φυσικό περιβάλλον που για αιώνες ήταν η αφετηρία κάθε ανθρώπινης δράσης. B. Η έλλειψη άσκησης, δεν δίνονται ευκαιρίες στους μαθητές για αυτοέκφραση, πρωτοβουλία, συνεργασία, αντιληπτικότητα, επίλυση προβλημάτων, δημιουργικότητα και κριτική σκέψη, στοιχεία απαραίτητα για τη διαμόρφωση του «ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη» Γ. Η κακή διατροφή, ως αποτέλεσμα της επιδείνωσης του οικονομικού περιβάλλοντος. Από τα παραπάνω είναι προφανές ότι το σχολικό και το οικονομικοκοινωνικό πλαίσιο μέσω της δόμησης του ατομικού χαρακτήρα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία και την εξέλιξη του φαινομένου της παχυσαρκίας και όχι μόνο.
Δεδομένου του προβλήματος θα έπρεπε να έχει φροντίσει η πολιτεία να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να υπάρχει ολοκληρωμένη προσέγγιση στην πρόληψη, από τη στιγμή μάλιστα που όλες οι παιδαγωγικές θεωρίες και έρευνες έχουν καταδείξει ότι οι ανάγκες των μαθητών μπορούν να καλυφθούν στο σχολείο μέσω της εκπαίδευσης και της άσκησης.
Αντί όμως για πολιτική πρόληψης βλέπουμε συνεχόμενη υποβάθμιση της σχολικής φυσικής αγωγής και ΄΄μάντρωμα΄΄ των μαθητών σε τµήµατα καταναγκαστικού ολοήµερου σχολικού προγράµµατος με εξαντλητικό ωράριο, πάνω στο ίδιο θρανίο και μπροστά στην σχολική τηλεόραση.
Έτσι τα παιδιά, αν και σε αυτές τις ηλικίες είναι δραστήρια και τους αρέσει ιδιαίτερα η κίνηση, είναι υποχρεωμένα να βρίσκονται αρκετές ώρες στις αίθουσες των σχολείων χωρίς συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες ή κάποια επίσκεψη για παιχνίδι και βιωματική επαφή με το φυσικό κόσμο για την κατανόηση της διαρκώς μεταβαλλόμενης φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας μέσα από ομαδικό πνεύμα συνεργασίας των μαθητών όλης της τάξης σε φυσικό περιβάλλον.
Με άλλα λόγια, το «νέο σχολείο» δεν συμβάλει στην συνολική εξέταση του φυσικού και κοινωνικού κόσμου και δεν κινείται στα πλαίσια που ορίζει ο ευρύτερος σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Ο ευρύτερος σκοπός, όπως αναφέρεται γενικότερα στο σύνταγμα: άρθρο 16, παρ. 2 ΄΄σκοπός της παιδείας είναι η ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων΄΄ και ειδικότερα στο νόμο 1566/85: ΄΄το σχολείο συμβάλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή, να έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν δημιουργικά΄΄
Συνεπώς, με βάση τα προαναφερόμενα, οι άξονες στους οποίους οικοδομείται η γνώση και η μάθηση δεν προωθεί την ανάπτυξη των παιδιών σε όλους τους παραπάνω τομείς, με σκοπό, το κτίσιμο και τη βελτίωση δεξιοτήτων, πολλές από τις οποίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ποικιλοτρόπως στη διάρκεια της ζωής για τη βελτίωση γνωστικών, αντιληπτικών, συναισθηματικών και κοινωνικών παραμέτρων.
Στην αναζήτηση εργαλείων για την ενίσχυση της υγείας του μαθητή/τριας και την απόκτηση θετικών στάσεων για την μετά το σχολείο φυσική ενασχόληση ("δια βίου άσκηση") η Φυσική Αγωγή αποτελεί μια μοναδική πρόταση. Ο συνδυασμός Φυσικής Αγωγής και επαφής με το περιβάλλον μέσα από το μάθημα της φυσικής αγωγής με “έξυπνες” συνδυαστικές δράσεις θα προσφέρει όλα όσα χρειάζεται ο μαθητής για την καλλιέργεια και ανάπτυξη των δεξιοτήτων που απαιτούνται για μια σύγχρονη απάντηση στις σημερινές εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες, για μια λειτουργική και «έξυπνη» κοινωνία.
Τσάμης Βασίλειος
Εκπαιδευτικός
Καθηγητής Φυσικής Αγ.
Σάββατο 2 Απριλίου 2011
Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ “ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ” ΜΕ ΑΓΑΠΗ»
Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ “ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ” ΜΕ ΑΓΑΠΗ»
«Ο ΑΥΤΙΣΜΟΣ “ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ” ΜΕ ΑΓΑΠΗ»
Ο Σπύρος έκλεισε τα εννέα του χρόνια και ο Κάρλι κοντεύει τα δέκα. Γεννήθηκαν και οι δύο στην Αθήνα και εμφάνισαν στην ίδια περίπου ηλικία- 18 μηνών- τα πρώτα συμπτώματα αυτισμού. Τότε οι μητέρες τους δεν γνωρίζονταν και ούτε που μπορούσαν να φαντασθούν ότι η μετέπειτα ζωή τους θα ήταν ένας διαρκής αγώνας και ότι τόσο συχνά θα έκαναν «ένα βήμα μπροστά και δύο βήματα πίσω»...
Σήμερα οι δύο μητέρες είναι φίλες, νιώθει η μία την άλλη, ανταλλάσσουν τις καθημερινές εμπειρίες τους και έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα παιδιά τους δεν θα ενηλικιωθούν ποτέ! «Ξέρουμε ότι πάντα θα εξαρτώνται από τρίτους. Αλλά δεν χάνουμε το κουράγιο και την ελπίδα μας... Με θετική σκέψη όλα γίνονται ευκολότερα»!
Η 42χρονη Λιάνα Τσούγκου, ιδιωτική υπάλληλος, έχει δύο ακόμη παιδιά. Τη 15χρονη Αθηνά και την 9χρονη Ανθή- δίδυμη αδελφή του Σπύρου. Η 50χρονη Ισπανίδα Μακαρένα Μιράντα έχει έναν ακόμη γιο, τον 13χρονο Παναγιώτη. Είναι υποπρόξενος στην πρεσβεία της Χιλής στην Αθήνα. Και οι δύο μητέρες είναι διαζευγμένες και αυτό κάνει ακόμα δυσκολότερη την καθημερινότητά τους.
«Σε ηλικία ενός έτους ο Σπύρος είπε τα πρώτα του λογάκια, όπως και η Ανθή. Δεν υπήρχε καμία διαφορά στη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις των παιδιών μου. Έξι μήνες μετά, ο γιος μου σταμάτησε ξαφνικά να μιλάει και να ανταποκρίνεται στη φωνή, τις κινήσεις και τα χάδια μας. Στην αρχή σκεφτήκαμε ότι μπορεί να ήταν αντίδραση ζήλειας ή ότι μπορεί να μην άκουγε». Σύντομα από το μυαλό της Λιάνας πέρασε η ιδέα του αυτισμού. Είχε διαβάσει ένα σχετικό άρθρο, όταν ήταν 18 χρονών, που της είχε εντυπωθεί στη μνήμη: «Με είχε συγκλονίσει μια μητέρα που μιλούσε για την αυτιστική κόρη της. Θυμόμουν τα συμπτώματα και άρχισα να διαπιστώνω ότι τα παρουσίαζε και το παιδί μου. Εμπιστεύτηκα τον φόβο μου σε μια φίλη μου. “Είσαι τρελή”, μου είπε, “Το παιδί είναι μια χαρά”. Αλλά, δυστυχώς, δεν έκανα λάθος...».
Έναν χρόνο μετά, υπήρχε και η επίσημη ιατρική επιβεβαίωση από το Νοσοκομείο Παίδων: «Η γνωμάτευση έγραφε ότι ο Σπύρος πάσχει από διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή.
“Τι είναι αυτό; Εγώ πιστεύω ότι το παιδί έχει αυτισμό”, είπα στον γιατρό που με κοίταξε κατάπληκτος. “Για το ίδιο πράγμα μιλάμε κυρία μου”, απάντησε».
Το σοκ
Την ίδια ψυχρολουσία δέχθηκε λίγο καιρό μετά και η Μακαρένα:«Ο Κάρλι ήταν μέχρι δύο χρονών ένα απόλυτα φυσιολογικό παιδί. Μιλούσε και τις δύο γλώσσες- ισπανικά και ελληνικά. Ήταν ένα χαρούμενο παιδί που έκανε ευτυχισμένους τους ανθρώπους γύρω του. Ξαφνικά, δύο μήνες έπειτα από ένα εμβόλιο, ο Κάρλι έγινε από τη μια μέρα στην άλλη σαν φυτό! Ο πατέρας του, που είναι γιατρός, νόμιζε ότι το παιδί έπαθε εγκεφαλικό. Σκεφτήκαμε και εμείς ότι μπορεί να είχε παρουσιάσει σοβαρό πρόβλημα ακοής. Όταν τον πήγαμε στο Νοσοκομείο Παίδων οι γιατροί μας είπαν: “Μακάρι να ήταν κουφό το παιδί! Αλλά είναι αυτιστικό”. Αυτό ήταν το ισχυρότερο σοκ που δέχθηκα στη ζωή μου....».
Η επόμενη ημέρα έφερε την απόλυτη αλλαγή στις ζωές των δύο μητέρων. Το πιο δύσκολο στάδιο, λένε, «είναι να αποδεχθείς το πρόβλημα και να δεχθείς ότι δεν έχει ημερομηνία λήξης! Κι όσο λιγότερο διαρκέσει αυτό το στάδιο τόσο καλύτερα είναι...».
Όσο μεγαλώνει το αυτιστικό παιδί μεγαλώνουν και τα προβλήματα! Όπως εξομολογείται η Λιάνα:«Καθημερινά διδάσκεσαι, μαθαίνεις, προσαρμόζεις τη ζωή σου, προχωράς με το αυτιστικό παιδί σου. Δεν έχεις άλλη επιλογή. Ένα είναι το φάρμακο: αγάπη και αποδοχή. Τίποτα άλλο. Κάθε μικρός άθλος του παιδιού σου είναι και μια τεράστια ανταπόδοση. Τη μια μέρα μπορεί να κερδίσεις αυτό και την επομένη να παρουσιάσει παλινδρόμηση. Αλλά και αυτό όσο και να σε απογοητεύει πρέπει να το δεχθείς, να το επεξεργασθείς και να προχωρήσεις».
Τι σημαίνει αυτιστικό παιδί, το περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο η 9χρονη Ανθή που σκιαγραφεί με μια φράση το πρόβλημα του δίδυμου αδερφού της: «Όταν τον αφήνουμε στην ησυχία του, κλειδώνεται στον δικό του κόσμο! Όταν τον ενοχλούμε, έρχεται στον δικό μας κόσμο».
Η Λιάνα έχει τη βοήθεια των γονιών της που ζουν στην ίδια πολυκατοικία, αλλά αναγκάζεται να πληρώνει και μια κοπέλα κάποιες ώρες για να είναι μαζί με τον Σπύρο, αφού γυρίσει από το ειδικό σχολείο. Η Μακαρένα δεν έχει κανένα δικό της άνθρωπο στην Ελλάδα και έτσι αναγκάζεται και αυτή να πληρώνει για να έχει βοήθεια: «Δεν παραπονιέμαι, έτσι είναι η κατάσταση. Προσπαθώ κάθε μέρα να ραγίζω και απο λίγο τη γυάλα που είναι κλεισμένος ο Κάρλι, να τον κρατώ σε επαφή με τους ανθρώπους, να είναι ευτυχισμένος στον κόσμο του αλλά και στον δικό μας. Όχι, δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι μια μεγάλη πρόκληση. Μέσα από τον αυτισμό του γιου μου έμαθε τόσα πράγματα που ποτέ δεν φανταζόμουν, εξελίχθηκα και έγινα καλύτερος άνθρωπος! Αυτό που με κρατάει ενεργή και μου δίνει δύναμη είναι η πίστη βαθιά μέσα μου ότι μια μέρα μπορεί ο Κάρλι να γίνει καλά».
Την ίδια πίστη έχει και η Λιάνα. Ξέρουν και οι δύο ότι ο αυτισμός δεν θεραπεύεται, αλλά η ελπίδα, λένε, πεθαίνει τελευταία.
Η «ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»
Οι γονείς των αυτιστικών παιδιών έχουν ιδρύσει σύλλογο με στόχο να δημιουργήσουν ένα κέντρο εκπαίδευσης.
Τα συμπτώματα
Ο αυτισμός είναι μια πολύπλοκη νευροψυχιατρική διαταραχή που απομονώνει από τον υπόλοιπο κόσμο το παιδί που πάσχει. Εκδηλώνεται πριν το παιδί γίνει 3 ετών και διαρκεί μια ζωή. Εμφανίζεται πολύ πιο συχνά στα αγόρια απ΄ ό,τι στα κορίτσια- η αναλογία είναι 4 αγόρια, 1 κορίτσι.
ΒΡΕΦΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
● Αδιαφορία ή αποστροφή προς την τρυφερότητα ή τη φυσική επαφή.
● Απουσία της επαφής με βλέμματα, απουσία χαμόγελου ή ανταπόκρισης στο πρόσωπο.
● Αδυναμία αντίδρασης στη φωνή των γονιών.
ΠΡΩΙΜΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
● Μικρός βαθμός ή απουσία μίμησης πράξεων - χτύπημα χεριών.
● Έλλειψη ενδιαφέροντος για παιχνίδια ή άλλα αντικείμενα.
● Ελάχιστη αναγνώριση ή ανταπόκριση σε θετικά ή αρνητικά συναισθήματα άλλων ανθρώπων.
● Κλείνονται στον δικό τους κόσμο και προτιμούν μοναχικές δραστηριότητες.
● Δεν μπορούν να παίξουν απλά παιχνίδια ή να συμμετέχουν σε ομάδα.
● Παράδοξη συμπεριφορά προς τους ενήλικες- προσκολλώνται ή αδιαφορούν.
● Ασυνήθιστη χρήση της γλώσσας. Επαναληπτική χρήση λιγοστών λέξεων ή φράσεων.
● Φτωχή ανταπόκριση, όταν ακούν το όνομά τους.
ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ
● Αδυναμία συμμετοχής στο παιχνίδι άλλων παιδιών. Παράξενη συμπεριφορά που μπορεί να φανεί σαν επιθετική και να προκαλέσει αναστάτωση.
● Απουσία επίγνωσης των κανόνων στη σχολική τάξη.
● Αναστατώνονται εύκολα από κοινωνικά ή άλλα ερεθίσματα.
● Αποτυγχάνουν να έχουν κανονικές σχέσεις με τους ενήλικες- πολύ έντονες σχέσεις ή απουσία σχέσης.
Για τα χιλιάδες αυτιστικά Ελληνόπουλα υπάρχουν μόνο τα ιδρύματα
Η Λιάνα και η Μακαρένα γνωρίστηκαν τον Ιούνιο του 2003, όταν βρέθηκαν με εννέα ακόμη γονείς αυτιστικών παιδιών και δημιούργησαν τον Σύλλογο Γονέων και Φίλων Αυτιστικών Παιδιών «Αναγέννηση». Έξι χρόνια τώρα, μαζί με την πρόεδρο του συλλόγου κ. Ευαγγελία Χαβιάρα- Κοκκινάκη που έχει υιοθετήσει τρία παιδιά, την 15χρονη Ειρήνη που πάσχει από αυτισμό και τα δεκάχρονα δίδυμα, τον Κωνσταντίνο και την Πηνελόπη, αγωνίζονται να δημιουργήσουν ένα ημερήσιο πρότυπο κέντρο εκπαίδευσης για τα αυτιστικά παιδιά άνω των δέκα χρόνων, για τα οποία δεν υπάρχει απολύτως τίποτα: «Όλα αυτά τα χρόνια παλεύουμε για να πάρουμε άδεια να κτίσουμε σε δικό μας οικόπεδο, που αγοράσαμε στο Γραμματικό, το σχολείο και το σπίτι των παιδιών μας», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Ε. Χαβιάρα. «Προσπαθούμε μόνοι μας να κάνουμε αυτό που έπρεπε να έχει κάνει το κράτος και οι αρμόδιοι αντί να μας στηρίξουν μας αντιμετωπίζουν εχθρικά. Έχω χτυπήσει αναρίθμητες πόρτες και έχω στείλει εκατοντάδες επιστολές, αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα».
Ο αυτισμός, εξηγεί η κ. Χαβιάρα, υπάρχει όσο και το άτομο που προσβάλλεται από αυτή τη διαταραχή: «Η μεγαλύτερη αγωνία των γονιών που έχουν αυτιστικό παιδί είναι τι θα απογίνουν τα παιδιά τους, όταν εκείνοι φύγουν από τη ζωή. Τα αυτιστικά παιδιά στην Ελλάδα μαραζώνουν στα ιδρύματα. Εμείς ονειρευόμαστε ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας»!
Περισσότεροι από 60.000 άνθρωποι πάσχουν από κάποια μορφή αυτισμού στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο έχουμε 400- 500 νέες διαγνώσεις σε παιδιά: «Το πρόβλημα αφορά όλους μας και όλοι πρέπει να βοηθήσουμε για να ζήσουν με αξιοπρέπεια».
Από το 2008 καθιερώθηκε η 2 Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τον Αυτισμό.
Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)